Antwerpen breekt records!

Dat hadden we in twee jaar tijd nog niet meegemaakt! Overal waar we spelen gaan wij op zoek naar de oudste in de zaal. Meestal zit dat ergens rond de tachtig, een enkele keer passeren we de negentig, we waren zelfs al heel verguld toen we op een goed moment een dame van zesennegentig mochten uitroepen tot winnares. Maar gisteren kwam het in Antwerpen toch van een nieuw record: in Lozanahof (een zeer gekend theater aldaar) bleef men eindeloos handen opsteken. Mensen ouder dan zeventig? Ja, zo goed als iedereen. Ouder dan vijfenzeventig? Twee mensen vielen af. Ouder dan tachtig? Toch nog altijd een goed deel. Ouder dan vijfentachtig? “Doe maar schone vort, vent.” Negentig dan? Ja, hoor. Vijfennegentig? Ook nog. Zesennegentig? Zevenennegentig? Achtennegentig? Negenennegentig?

Honderd?

Eén hand bleef nog overeind.