DEN BOSCH – Volgens stadskunstenaar Lucas de Man staat Den Bosch voor een tweesprong. En hij maant de babyboomers, de leiders van de stad, tot actie.
Speciaal voor Nieuwscafé 073 schreef De Man een gastcolumn. Daar legt hij niet alleen de babyboomers maar ook de jongeren in de stad, ‘de 35-minners’, twee keuzes voor: Vasthouden aan wat nu is of samen iets van de stad maken. Het Brabants Dagblad publiceerde de Column hier.
De woorden die ik nu uitspreek zijn de inleiding van mijn column. Ik heb nog nooit een column geschreven laat staan een inleiding van een column. Het zou kunnen dat ik mij niet hou aan de column-schrijf-decorumregels maar so be it. Ik ben gevraagd, ik heb ja gezegd en dit is mijn column:
Den Bosch wordt geleid door blanke mannen van boven de 50 al dan niet voorzien van een bierbuik. Is dit kritiek? Nee. Het is een feit. Babyboomers noemen we die. Mannen en vrouwen geboren in de jaren ’50, begin ’60 die zich hebben moeten losvechten van de conservatieve waarden en normen van hun ouders. Mannen en vrouwen die begonnen met niets en gedurende de jaren keihard hebben gewerkt aan de welvaart en luxe van nu. Mannen en vrouwen die vochten voor vrijheid en nu bedrijven, organisaties en instituten leiden die de wereld van vandaag bepalen. Mannen en vrouwen die onze ouders zijn. Het zijn zij die Den Bosch runnen, daar hebben ze hard voor gewerkt en de laatste 15 tot 20 jaar zijn zij de baas geweest. Tot nu. Want nu is het aan ons.
Wij, de kinderen van de babyboomers, de ‘-35iger generatie’, zijn nu aan de beurt. Wij moeten verder bouwen op wat is, een aantal dingen veranderen, een beetje puin ruimen, veel lessen trekken, bewondering en vraagtekens plaatsen, de dialoog aan gaan, samenwerken, de nieuwe koers bepalen en vooral onze verantwoordelijkheid aangaan om de boel over te nemen. Het is nu aan ons. En hier zit hem de uitdaging voor Den Bosch. Ik ben sinds 17 februari stadskunstenaar van deze prachtige goegemeente en als ik aan mijn vrienden in België of Amsterdam moet vertellen wat ik in hemelsnaam in Den Bosch doe en waarom ik dat überhaupt interessant kan vinden, dan leg ik hen dit uit: Den Bosch staat voor een heel belangrijke tweesprong en ik mag daar bijzijn.
Beste Babyboomers, leiders van Den Bosch, zoals ik het zie, heeft u twee keuzes: Keuze 1: De huidige generatie leiders wil zo lang mogelijk vasthouden aan wat ze hebben en wie ze zijn en laten niets of niemand toe, waardoor Den Bosch een lief provinciestadje met bier, bitterballen en weggetrokken talent wordt, badend in de schaduw van echte steden als Eindhoven en Tilburg.
Of
Keuze 2: De huidige generatie leiders gaat de dialoog aan met de jonge generatie over de onvermijdelijke veranderingen in het samen-leven nu en in de toekomst van de stad. Ze maken plaatsen voor de nieuwe leiders, begeleidden hen met hun expertise waar kan en brengen Den Bosch to the next level: die van een waardige provinciehoofdstad anno 2e decennium van de 21ste eeuw. Een stad van samenwerking, crossovers, initiatieven van onderuit, ownership, een bloeiende creative industry, en internationale connecties in combinatie met een oerbrabants gevoel van verbondenheid, genieten en ontmoeting.
Maar niet alleen de babyboomers moeten kiezen. Ook en vooral wij staan voor een tweesprong. Beste jongvolwassenen van Den Bosch (om maar eens het modewoord ‘jongeren’ niet te gebruiken). Ook wij hebben twee keuzes.
Keuze 1: we klagen onszelf de oren van het lijf dat er hier zo weinig te doen is en dat er geen kansen zijn en dat men niets onderneemt en dat we weggaan en dat het zo slecht en zo saai en zo blablabla…
Of
Keuze 2: we nemen initiatief, we doordenken onze plannen, we organiseren onszelf niet in steeds nieuwe instituten maar in samenwerkingen en in constructies die bij deze tijd van flexibele samenhorigheid passen. We gaan de dialoog aan willes of nietes met onze ouders. We schoppen ze niet van hun stoel; dat was hun stijl. Nee, wij bouwen onze eigen stoelen of misschien willen we zelfs helemaal geen stoel meer maar lopen liever rond en nodigen we hen uit eens mee te wandelen.
In keuze twee nemen we onze verantwoordelijkheid samen met onze ballen in ons hand en beseffen we: het is nu aan ons. De tijd van dralen is voorbij, Brugman is al lang omgeluld, het is tijd voor actie, verbinding, samenwerking en peper in ieders reet.
Dames en heren in Den Bosch, ik kom aan het slot van deze column, het maakt niet uit of u 50+, 40 + (want die werden niet genoemd) of 35- bent. Het gaat om de energie die u heeft en wilt investeren in uzelf, de ander en deze stad. Het gaat om uw bereidheid steeds opnieuw elkaar op te zoeken en te pogen de volgende stap te maken. Dat is de ware keuze waar het omdraait: bent u bereid om deze stad samen mee vorm te geven? Steeds opnieuw in goede en kwade dagen. Amen