Mw Stiegelis (81) en mw Blom (89)
Ze herinneren zich vooral nog het waterorgel. ‘Dat zie je tegenwoordig niet meer, hè?’ Gelukkig staat het hen nog scherp voor de geest: Lunchroom Heck op het Rembrandtplein. Uit te spreken als room, niet roem. Op zondagmiddag gingen ze daarheen, om te dansen op levende muziek. De quickstep, de Engelse wals en de basispassen van de tango. Dat hadden ze geleerd bij dansschool Bonel op de Rozengracht en bij Albert van Leer op de Sarphatistraat. Populaire plekken, waar de jeugd in de jaren ’40 samenkwam en waar je misschien nog eens iemand aan de haak kon slaan.
Maar wat je er daarna mee aan moest vangen?
Geen idee.
Mevrouw Blom: ‘Ik dacht dat je van een kusje zwanger kon raken, dus ik keek wel uit.’
Mevrouw Stiegelis: ‘In de oorlog mocht ja na acht uur niet meer over straat. Mijn verloofde was toen nog bij ons thuis. Hij mocht van mijn ouders blijven slapen, maar wel in een andere kamer.’ Toen ze twintig was, vroeg diezelfde verloofde of hij haar mee mocht nemen naar Terschelling. Hij werd gewaarschuwd: ‘Je krijgt d’r goed mee, zorg dat ze ook weer goed terugkomt.’ Zekerheidshalve hebben ze toen maar twee kamers genomen. Het preutse regime mocht evenwel niet baten: ‘Op mijn zesentwintigste moest ik trouwen,’ verklapt ze. Een moetje dus.
En nu?
Mevrouw Blom: ‘Laatst zei mijn zoon: “Mama, je moet niet denken dat wij boos zouden worden als jij met een andere man samen wil zijn.” Ik vond dat heel lief, maar ik heb er echt geen behoefte meer aan.’ Mevrouw Stiegelis beaamt dat: ‘Onze mannen waren ziek, moet je weten. Stel je nou voor dat ik me opnieuw aan iemand ga hechten en hij wordt ook ziek. Ik moet er niet aan denken.’
Mevrouw Blom: ‘Zijn lievelingslied was Als sterren aan de hemel staan van Frans Bauer. Als ik hem te veel mis, zet ik dat gewoon op.’ ‘Ik hoor het wel eens door de muren heen,’ zegt mevrouw Stiegelis. ‘Dan denk ik: ach, ze staat weer in haar eentje te dansen.’
De voorstelling Bejaarden & Begeerte speelt op 17, 18 en 19 december in De Brakke Grond in Amsterdam.
Let op: streng deurbeleid. Uitsluitend toegang voor 65-plussers, of onder begeleiding van een 65-plusser. Ben je jonger en kom je zonder begeleiding, dan loop je het risico geweigerd te worden.