Gisteren waren we weer in Tilburg om te praten met het VMBO zorg en welzijn over een samenwerking, om een filmpje op te nemen op straat en om muziek te draaien voor een 15tal ouderen in verzorgingstehuis de Hazelaar.
Ik sprak daar een vrouw die zei tot haar 69e altijd gewerkt te hebben om daarna tot haar 79e voor de kinderen en kleinkinderen te zorgen. Toen werd ze ziek en moest ze naar het verzorgingstehuis en zorgt men voor haar: ‘Nu leef ik niet meer. Toen ik werkte of voor iemand moest zorgen leefde ik, nu leef ik niet meer.’ Ze zei het nuchter en beslist.
Tien minuten later stond ze verontwaardigd op toen ze hoorde dat ik de Engelse Wals noch de foxtrot kende. Ze nam mijn handen vast en legde mij onder een jammerend ‘die jeugd weet toch niks’ de danspasjes uit.
Later draaide ik speciaal voor haar een Doris Day nummer en zag de tranen over haar wangen rollen.