Vakantieliefde

Viermaal de vuilniszak aan de stoep zetten en daar is alweer de volgende aankondiging/uitnodiging, daar valt het zoveelste gat in de kring van oude getrouwen, kan het zoveelste kruisje worden gezet achter een naam op de verjaarskalender, in de telefoonklapper, het adresboekje.
Houdt het dan nooit op?
O jawel hoor. Op de dag dat anderen een kruisje zetten achter jouw naam, dan zal het opgehouden zijn.

Uit: Cri Stellweg, ‘Ontbijten in je eentje’. Uitgeverij Cossee, 2002.

In verzorgingshuis Padua werd mij verteld dat zij jaarlijks van ruim zeventig bewoners afscheid moeten nemen. Afscheid nemen, een aardig geprobeerd eufemisme voor de dood. Gemiddeld anderhalf per week. Ik vraag mij dan af: als je zo duidelijk weet dat het einde nadert, zou je dan ook intenser leven? Is het zoals met vakantieliefdes, die zoveel heftiger, mooier, spannender zijn, omdat je nu eenmaal beiden weet dat het zo afgelopen is?