Di 20 oktober was ik te gast bij de kant en klos club in Jozefzorg. Een negental weduwes die tweewekelijks borduren en bereid waren mij te woord te staan, over de liefde.
De manager van welzijn (ja zo heet men dat) van Jozefzorg, de bevallige Charlotte wist in het voorgesprek niet zo goed of de dames in kwestie wel gingen durven praten over ‘liefde en intimiteit’. Nu, ik kan je verzekeren dat bleek geen enkel probleem te zijn. Een uur lang werd er steeds minder geborduurd en steeds gepassioneerder over liefde, de kerk, vroeger, seks en relaties gesproken. De mevrouw naast mij sloeg de klok door om de tien tien minuten te zeggen ‘die oudjes die kunnen nog mee praten he, dat deden ze vroeger niet hoor’.
Eén dame was nu 80 en onthulde me dat ze op haar 70ste hertrouwd was met iemand die in haar koor zat en op een dag dat de chauffeur niet kon rijden hij moest rijden en hoe zo van het één het ander kwam. Op haar 75ste is haar nieuwe man gestorven en belandde zij in het verzorgingstehuis. Op mijn vraag of ze verliefd was geweest op die tweede man zei ze: ‘met heel mijn hart’. Vanuit een andere hoek van de tafel kwam toen de mededeling van een andere weduwe dat het belachelijk was dat oudere vrouwen nog ‘verliefd’ zouden worden. De 75plusser in kwestie vond dat als je man dood was je het zo moest laten en ‘geen zotte kuren’ meer krijgen. De andere dames aan de tafel waren in mening hierover verdeeld. Links van mij kwam ‘die oudjes die kunnen goed meepraten he” en ik sloot dat onderwerp en vroeg naar hoe het vroeger ging.
Het valt mij op dat ouderen heel makkelijk over vroeger praten, ook over initimiteit en seks alleen spreken ze er met elkaar bijna niet over en is het onderwerp ”liefde en intimiteit nu” bij velen echt een taboe.