POETIC LICENCE

Over gekte en normaliteit en alles daartussenin

-

Theater

De Britse toneel- en romanschrijver Joe Kingsley Orton brak in de jaren ’60 door als schrijver van taboedoorbrekende en zwarte komedies. Zijn gedurfde onderwerpen en spitsvondige en onnavolgbare schrijfstijl leverden meer dan eens ophef op en zijn eigen leven was minstens even roemrucht. Samen met partner Kenneth Halliwell haalt hij de ene na de andere practical joke uit: zo verzonnen ze Edna Welthorpe die met ingezonden brieven en recensies de controverse rondom Joe’s eigen stukken flink opklopte. Hun prank waarbij ze boekomslagen in bibliotheken bekladden leverde ze een half jaar cel op.

In wat vermoedelijk een psychose was sloeg partner Kenneth met een hamer het leven uit Joe en legde daarna de hand aan zichzelf. Verloor Ken het verschil tussen theater en werkelijkheid uit het oog? Dacht hij als één van de weinigen te zien dat ze als personages in een toneelstuk leefden en moesten ze daaruit ontsnappen door uit het ‘theatrale’ leven te stappen, de ‘echte wereld’ in? Moest hij, als vaste redacteur van de teksten van Orton, nu de toneeltekst waar hij in dacht te leven, rigoureus redigeren?

In POETIC LICENCE laten artistiek leider en regisseur Michaël Bloos en toneelschrijver Frank Siera zich inspireren door het werk en leven van Orton en verkennen de grens tussen gekte en normaliteit, tussen fictie en realiteit. POETIC LICENCE onderzoekt hoe de publieke norm onderhevig is aan de tijdgeest. Een voorstelling van een toneelspeler en een toneelschrijver over toneelspelers en toneelschrijvers.

Theater als houvast  
Michaël groeide op met twee psychotische vaders en wilde vooral niet worden zoals zij, niet gek, hij zou het verschil tussen werkelijkheid en fictie goed in de gaten houden. En toch, of misschien juist daarom ging hij het theater in. Michaël herkent zich in Joe en Kenneth: voor hen zorgt theater ook voor een gevoel van controle. Met hun toneelstukken en interventies scheppen ze een eigen werkelijkheid, een werkelijkheid die ze naar hun hand kunnen zetten. 

POETICE LICENCE is een voorstelling die, zoals ook Wouter Kusters’ ambitie in zijn boek Pure Waanzin, laat zien hoe verleidelijk en normaal ‘gekte’ kan zijn en hoe vreemd het normale soms is, inclusief ingewikkelde, grijze gebieden.

Waar ligt de grens? 
Poetic Licence onderzoekt de grens tussen gekte en normaliteit, tussen fictie en realiteit, tussen theater en werkelijkheid. Waar raakt de fictie van de waanzin aan de illusie van theater en waarom is het ene wel wenselijk en het andere niet? Welke elementen die de waanzin kenmerken vind je in de context van theater terug? Joe en Ken, twee homoseksuele theatermakers, leefden in een tijd waarin homoseksualiteit strafbaar was en werd beschouwd als psychische stoornis; een bewijs dat wat wij als ‘gek’ zien onderhevig is aan tijdgeest, cultuur en persoonlijk w

POETIC LICENCE onderzoekt de grens tussen gekte en normaliteit, tussen fictie en realiteit, tussen theater en werkelijkheid. Waar raakt de fictie van de waanzin aan de illusie van theater en waarom is het ene wel wenselijk en het andere niet? Welke elementen die de waanzin kenmerken vind je in de context van theater terug? Joe en Ken, twee homoseksuele theatermakers, leefden in een tijd waarin homoseksualiteit strafbaar was en werd beschouwd als psychische stoornis; een bewijs dat wat wij als ‘gek’ zien onderhevig is aan tijdgeest, cultuur en persoonlijk wereldbeeld. Maar hoe bepalen we welke abnormaliteiten wel genormaliseerd moeten worden en welke niet? Op vakantie in Marokko had Joe seks met jongens van rond de vijftien, iets dat in de jaren ‘60 wellicht normaler leek dan in onze tijd. 

Deze voorstelling onderzoekt de grens van onze norm. Waar ligt die en waar zou die moeten liggen, wanneer is het normaliseren van iets dat we voorheen als ‘gek’ beschouwden niet meer wenselijk?

In première op 8 t/m 13 juli 2022 op Over het IJ festival in Beautiful Distress House